Glaukom predstavlja grupu oboljenja u čijem osnovu je progresivna neurooptikopatija tj propadanje nervnih vlakana optičkog živca koji su odgovorni za prenos svjetlosnog signala od oka do centra za vid. Nakon katarakte glaukom predstavlja drugi uzrok slijepila u svijetu. Samo propadanje pomenutih vlakana je najčešće povezano sa povišenim intraokularnim pritiskom mada postoji i glaukom koji je vezan i za normalne vrijednosti istog. Normalni očni pritisak iznosi 15 +/- 5mmHg.  Najveći problem ove grupe oboljenja je što se u velikom broju slučajeva sve dešava bez posebnih simptoma pa se često kaže da je glaukom „tihi ubica vida“. U nekim slučajevima pacijenti mogu da osjete nelagodu u očima, bol u očnim jabučicama ili iza njih,  glavobolju,  osjetljivost očnih jabučica na pritisak, pojačano suzenje i sl.

Glaukom se javlja u svim starosnim grupama ali je najčešći kod starijih ljudi. S obzirom da posebnih i jasnih simptoma nema, odlazak kod oftalmologa tj redovni oftalmološki pregledi predstavljaju jedini način preventivnog djelovanja u cilju otkrivanja glaukoma. Veliki faktor rizika predstavlja i genetska opterećenost tako da su prevenetivni pregledi posebno potrebni pacijentima čiji bliži srodnici već imaju dijagnostikovan glaukom. Glaukom se u najvećem broju slučajeva zahvata oba oka, ponekada se javlja samo na jednom a to se posebno odnosi na oči koji imaju uznapredovalu kataraktu  i na oči koje su u prošlosti pretrpjele neku  povredu .

Na oftalmološkom pregledu za glaukom neophodno je uraditi i pratiti sljedeće:

1. Ispitivanje vidne oštrine
2. Mjerenje intraokularnog očnog pritiska
3. Gonioskopija
4. Mjerenje debljine rožnjače i određivanje korekcionog faktora (pahimetrija)
5. Mjerenje debljine retinalnih nervnih vlakana i izgleda glave očnog živca OCT pregledom
6. Ispitivanje vidnog polja

Ukoliko utvrdimo da povišen IOP,  izmjenjen izgled izlazišta očnog živca, istanjenje retinalnih nervnih  vlakana uz ispade u vidnom polju,  smatramo da pacijent boluje od glaukoma te mu je neophodan terapijski pristup. Glaukom ne možemo izliječiti ali možemo kontrolisati i uz odgovarajuću terapiju smanjiti količinu i brzinu propadanja nervnih vlakana optičkog živca što za pacijenta znači duže očuvanje vidne oštrine.